درمان کراتکتازی پس ازلیزیک با استفاده از کراس لینکینگ قرنیه با ریبوفلاوین و UV-A

چکیده زمینه و هدف: کراتکتازی یک عارضه تهدید کننده بینایی می باشد که ممکن پس از عمل لیزیک ایجاد شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات کراس لینکینگ قرنیه با ریبوفلاوین و UVA بر درمان این عارضه انجام شده است. مواد و روش کار: در این بررسی اینده نگر غیر تصادفی، در مجموع 23 چشم از 12 بیمار پس از مراجعه به کلینیک چشم پزشکی نوید دیدگان مشهد با تشخیص کراکتازی پس از لیزیک، برای کراس لینکینگ قرنیه انتخاب شدند. معاینات استاندارد شامل حدت بینایی اصلاح نشده، حدت بینایی اصلاح شده، اسلیت لامپ و معاینات توپوگرافیک قبل از عمل انجام شد. بیماران در فواصل 1، 3، 6، 12 و 18 ماهه پس از عمل پی گیری شده و تستهای فوق مجدد انجام شد. یافته ها: میانگین دید اصلاح نشده قبل از عمل و در فواصل پی گیری 6، 12 و 18 ماهه پس از عمل به ترتیب عبارتند از37/0 ± 54/0، 33/0± 41/0، 33/0 ±42/0 و 36/0 ±5/0logMAR )011/0(P =. میانگین مقادیر کراتومتری قبل از عمل و در فواصل پی گیری 6،12 و 18 ماهه پس از عمل به ترتیب عبارتند از 72/3±49/43، 75/3± 68/42، 8/3± 62/42، 84/3 ±78/42. نتیجه گیری: کراس لینکینگ یک عمل موثر در ثبات قرنیه و جلوگیری از پیشرفت عارضه اکتازی پس از لیزیک است و میزان بینایی و کراتومتری را بهبود می بخشد.